Hmmm na moje oko to było łysienie plackowate. Ona nie miała też brwi i rzęs a to z tego co wiem dość typowe przy tej chorobie.

to się nazywa sława...

Edith cierpiała na łysienie całkowite. Przyczyny choroby nie są do końca znane, ale uznaje się, że ma to związek z uszkodzeniem układu odpornościowego. Podobno również długotrwały stres ma wpływ na nasilenie się wypadania włosów, więc fakt iż Mała Edith była osobą wrażliwą i delikatną z kupą problemów na pewno miał znaczny wpływ na rozwój i przebieg jej choroby. Z tego co się orientuję to akurat ta wersja łysienia charakteryzuje się utratą owłosienia na całym ciele (brwi, rzęsy, owłosienie okolic intymnych, włosy na głowie, itd.). Zdaje się, że nie ma jeszcze lekarstwa z uwagi na nie do końca poznane jej przyczyny. Także póki co próby leczenia ograniczają się do podawania choremu kortykosteroidów. Pozdrawiam ;)

Mi się wydaje, że ona aż tak całkowicie nie łysiała. Nie obejrzałam jeszcze tego filmu z 1975, gdzie zamierzam się temu trochę przyjrzeć. W filmie z 2009 faktycznie wygolili Drew brwi, a faktem jest, że dbali w nim o szczegóły bardzo mocno, więc może i rzeczywiście straciła wszystkie włosy, ale patrząc na zdjęcia prawdziwej małej Edie wydaje się, że ma zarówno brwi jak i rzęsy - nie malowane, nie doklejane.

Zważywszy na warunki w jakich musiała żyć mała Edie, to raczej nie była na nic chora (osoba słaba nie przeżyłaby raczej życia w takim chlewie, braku jedzenia itd.). Włosy wypadły jej ze stresu. To nie jest wcale rzadkie, że traci się włosy ze stresu. Oczywiście rzadziej się zdarza żeby aż całkowicie, ale jej mogły się po prostu najpierw mocno przerzedzić, a potem w skutek tego jak żyła - praktycznie w pułapce, więc w ogromnym stresie, w zamknięciu w domu, źle się odżywiając - przez jakiś czas przecież musiały praktycznie głodować, bez możliwości umycia się i w tym umycia włosów - ich wygląd dalej się pogarszał. Na pewno też wcale nie pomogło noszenie na głowie tych wszystkich łachów, bo ona nie nakładała na tą głowę po prostu chustki, a obwiązywała ją często koszulami, swetrami, a nawet spodniami. Takie niedotlenienie skóry głowy na włosy działa bardzo mocno destrukcyjnie. Ponoć jak kobiety nosiły często peruki, wręcz na co dzień (np. była taka moda w latach 60-tych), ich włosy wypadały do tego stopnia, że były tak łyse, że później chcąc nie chcąc musiały nosić peruki non stop. Myślę, że u niej chodziło tylko o te czynniki, a gdyby mogła żyć sobie normalnie w Nowym Jorku niekoniecznie robiąc karierę, ale po prostu mogąc spróbować samodzielnego własnego życia, prawdopodobnie nie miałaby z tymi włosami żadnych problemów.

Nie wiem czy tak było naprawdę, ale w tym filmie z 2009 pokazują, że już wcześniej ona straciła włosy (w jakimś tam stopniu) i jej odrosły. Być może się mylę, ale wydaje mi się, że przy łysieniu plackowatym jak już wypadną to nie da się wrócić do stanu żeby była normalna ich ilość. Chyba można jedynie próbować hamować dalsze łysienie i liczyć na jakieś częściowe odrastanie, ale nie całkowite. Jeśli więc faktycznie było takie zdarzenie, to chyba potwierdza, że to była wyłącznie wina stresu i innych złych warunków życia. Ale podkreślam, że "wydaje mi się". Nie mówię, że na pewno.

Mój poprzedni post był jedynie informacyjny. Pracuję w szpitalu i miałam przypadki pacjentek z tym schorzeniem dlatego chciałam przybliżyć ten problem :D Łysienie Całkowite to nazwa choroby, która charakteryzuje się tym, że 90% włosów wypada. Nie mówię, że wszystkie, pewnie miała jakieś kępki, które z przyczyn estetycznych wolała zgolić i nosić chustkę. Natomiast ma Pani rację - stres (zwłaszcza długotrwały) jest głównym czynnikiem nasilającym objawy choroby, ale sam w sobie nie powoduje wypadania włosów. Żeby do tego doszło (zwłaszcza w tak drastycznym stopniu jak u Edith) musi być czynnik chorobotwórczy. Najczęściej jest to wada genetyczna. :D

Ale ja wiem co to jest łysienie całkowite i plackowate, natomiast to, co do czego nie mam wiedzy to była kwestia czy naprawdę jest możliwe, by po utracie włosów przy tym schorzeniu doszło następnie do ich odrośnięcia, by mieć normalne owłosienie skóry głowy. Wydawało mi się, że nie ma takiej możliwości. Natomiast w filmie jest scena, w której jest powiedziane, że mała Edie straciła już wcześniej włosy i że jej odrosły. Z drugiej strony wiem, że w zasadzie wszystko jest możliwe zwłaszcza jeśli chodzi o choroby autoimmunologiczne (czy potencjalnie zaliczane jako autoimmunologiczne), dlatego że są one kwestią zaburzenia równowagi organizmu i o ile z punktu widzenia medycyny konwencjonalnej są zwykle uważane za nieuleczalne, o tyle przy podejściu bardziej holistycznym jest oczywistym, że jak najbardziej mogą zniknąć. Medycyna konwencjonalna ma bardzo ograniczone (wybiórcze) podejście i przez to ograniczone skutki.

Ponadto jest naprawdę sporo czynników skutkujących mocnym przerzedzeniem włosów łącznie z takim, by uznać to za łysienie. I jak najbardziej stres ogromnie mocno wpływa na włosy i potrafi doprowadzić, i to nawet w bardzo krótkim czasie, do zastraszająco dużej ich utraty (co ciekawe mogą też wypadać i brwi). Z tymże włosy, które wypadły pod wpływem stresu o ile uda się ów stres wyeliminować lub chociaż zmniejszyć, zwykle dosyć łatwo odrastają. Z tego względu bardziej by to pasowało do sytuacji przedstawionej w filmie - jeśli faktycznie miała miejsce taka sytuacja, że mała Edie najpierw straciła włosy, a potem odzyskała. A potem znowu po paru latach pod wpływem okrutnej sytuacji, w jakiej się znalazła, zaczęła tracić je ponownie. W przypadku bohaterki filmu dochodziła jeszcze kwestia niemożliwości mycia włosów, co także powoduje spore ich wypadanie, a do tego jeszcze to omotywanie głowy swetrami, spodniami itd. Bo żeby to były tylko chustki to nie byłoby jeszcze tak źle, ale chustki ona stosowała sporadycznie. Jak napisałam, co nie jest moim wymysłem, a po prostu znanym faktem, nosząc codziennie peruki także można doprowadzić się do wyłysienia. Do tego jeszcze złe odżywianie - one przecież długo nie miały pieniędzy na jedzenie tak jak i inne rzeczy. I ogólnie fatalny tryb życia. Ona chyba nawet niespecjalnie wychodziła z tego domu, bo nie miała właściwie po co. Była przegrana, załamana, siedziała całymi dniami zamknięta w domu.